Massaal 'nee' tegen eindbod minister!

De werkgever had van het laatste voorstel van de minister op 18 april een eindbod gemaakt. Dat was door de onderhandelaars al afgewezen waarna de werkgever de centrales vroeg dit toch voor te leggen aan hun leden. Die toezegging is door de bonden niet gedaan. Het eindbod is wel meegenomen naar de achterban en iedere bond zou zelf bekijken wat ze met het verzoek van de werkgever zou doen.

De besturen van de AFMP, MARVER en FNV Overheid besloten niet op dit verzoek in te gaan en dit eindbod niet door middel van een brede raadpleging aan de leden voor te leggen. Dat was niet alleen de conclusie van de besturen, maar ook van de kaderleden.
De reden was dat er geen sprake was van een onderhandelaarsresultaat en er daarom voor de AFMP niets was om in een brede raadpleging aan de leden voor te leggen. De onderhandelaar van de ACOP zat met mandaat van de leden aan tafel en het eindbod van de werkgevers kwam daar bij lange na niet in de buurt. Dat is in het SOD door de AFMP dan ook aan de werkgever gemeld.

Wel heeft de AFMP de werkgever laten weten dat zij aan haar leden uitleg gegeven heeft waarom er voor ons inhoudelijk sprake was van een nee op dit eindbod. Dat heeft de AFMP eerst samen met de andere defensiebonden gedaan, maar daarna ook via een brief (klik hier) naar haar eigen leden. Uiteraard heeft de AFMP haar leden wel in de gelegenheid gesteld om hun mening te geven over het eindbod van de minister.

Veel reacties
Dit leidde tot een groot aantal reacties van onze leden. Zowel over het eindbod als over het vertrouwen dat zij in de werkgever hebben. En over de manier van communiceren waarmee de werkgever geprobeerd heeft de bonden onder druk te zetten om alsnog ja te zeggen tegen een slecht CAO-bod. Omdat de AFMP het gevoel had gekregen dat bij de werkgever de gedachte leeft dat de defensiebonden de gevoelens en mening van hun leden niet goed vertolken, wilden wij de werkgever een aantal van de reacties die wij van onze leden kregen niet onthouden.

Anne-Marie Snels heeft daarom een korte bloemlezing van die reacties in het SOD voorgelezen (klik hier). Op de aansluitende vraag van de werkgever of we ook een bloemlezing hadden van de positieve reacties die binnen gekomen waren was het antwoord kort. “Dat was er maar één. Laten we die 2% maar pakken”. En die reactie kwam ook nog eens binnen vóórdat er door ons uitleg over de gevolgen van het eindbod gegeven was.

Meer dan alleen eindbod
Rode draad bij het verhaal van de vertegenwoordigers van alle centrales was een zeer duidelijk ‘nee’ door de centrales en hun leden. Waar iedereen het ook over eens was; deze uitkomst gaat over meer dan alleen dit AVW-eindbod: jarenlang uitkleden van de organisatie, niet meer voldoende middelen om je werk goed te kunnen doen, hoge werkdruk, verslechtering van arbeidsvoorwaarden en het gevoel met een onoprechte werkgever te maken te hebben eist zijn tol. Een werkgever die niet het beste met het personeel voor heeft maar alleen oog heeft voor haar eigen financiële problemen, heeft de loyaliteit en het vertrouwen van heel veel defensiemedewerkers ernstig geschonden.

Bal ligt bij de werkgever
De werkgever probeerde, na het duidelijke ‘nee’ van alle bonden, de bal nog bij de bonden neer te leggen met de vraag hoe nu verder. De minister gaat namelijk op geen enkele manier meer bewegen en het opschorten van het overleg is volgens haar buiten proportioneel.

De defensiebonden waren duidelijk. De bal ligt bij de werkgever. Die moet serieus aan de slag om het vertrouwen terug te winnen. Een goede CAO is een eerste onontbeerlijke stap om dat te bereiken.

Opschorten van het overleg is daarin het enige serieuze drukmiddel wat de defensiebonden hebben omdat militairen niet mogen staken. De minister werd duidelijk gemaakt dat dit, in vergelijking met andere sectoren waar dat wel mag, bij lange na geen buiten proportioneel middel is want de organisatie kan gewoon blijven functioneren.

Meer geld
De minister heeft de boodschap meegekregen dat er écht meer geld nodig is om tot een goede CAO te komen. Maar dat is niet genoeg. Er is meer nodig. Namelijk een werkgever die gemaakte afspraken nakomt, het “goud” van de organisatie respecteert en weer echt oog en oor krijgt voor het personeel.

Militairen mogen dan misschien niet staken, maar andere vormen van actie zijn wel toegestaan. En voor het burgerpersoneel geldt het verbod op staken niet! Voor de AFMP is duidelijk dat de volumeknop echt serieus open moet in het actietraject. Daar gaan we op korte termijn verder over in gesprek met de andere defensiebonden. Houdt onze communicatie hierover en die van de gezamenlijke bonden www.defensiepersoneelinactie.nl daarom goed in de gaten.