Strijden in het bloed
Defensiepersoneel mag niet staken, maar strijden zit hen in het bloed. Die woorden sprak ik, namens alle vakbonden, bij de uitreiking van de rode kaart op 14 maart. Die rode kaart zoúden we uitreiken aan minister Hennis, maar die liet het afweten, ondanks een afspraak die wel degelijk stond. Zij gaf, een dag voor de verkiezingen, de voorkeur aan haar eigen verkiezingscampagne bóven het in ontvangst nemen van de rode kaart van het defensiepersoneel.
Dat was een gemiste kans, daarmee liet deze minister het defensiepersoneel opnieuw in de kou staan. Dat betreuren alle vakbonden zeer. Dat getuigt allerminst van respect voor het defensiepersoneel. Hieruit blijkt opnieuw dat zij ‘het goud van de organisatie’, zoals de minister haar personeel regelmatig noemt, niét serieus neemt. Dat bleek trouwens óók overduidelijk uit de opvattingen van het personeel die uit de enquête (die we in december hielden) naar voren kwamen. Liefst 87% van de militairen heeft geen vertrouwen in deze minister. Dat beeld bevestigde de minister nog eens door niet op te komen dagen. Overigens waren de uitkomsten van de enquête verder ook vernietigend.
We gaan door met de strijd
Tijdens de rode kaart-actie zei ik ook: “Dit is slechts het begin. De vakbonden gaan, samen met het defensiepersoneel, door met hun gerechtvaardigde strijd voor een goede cao. Tot er een goede cao is!” Die goede cao komt er niet vanzelf. Er ligt een uitnodiging van de werkgever om opnieuw te komen praten. Wellicht onder druk van de eerste acties die we voerden, daarover leest u meer in de OpLinie van april. Maar of dat nieuwe werkgevers bod voldoende is? De inzet van de vakbonden en het laatste bod van de werkgever liggen mijlenver uit elkaar. Dat onderkenden ook de duizenden defensiemedewerkers die alle informatiebijeenkomsten in het land bezochten en die de rode kaart invulden.
Onbetrouwbare werkgever
Ik laat me graag verrassen door een nieuw bod van de werkgever. Maar de eerlijkheid gebiedt me óók om te vertellen dat ik denk dat dit weer een van de vele ‘moves’ van de werkgever is om verwarring te zaaien. Want deze werkgever is tijdens de cao-onderhandelingen volstrekt onbetrouwbaar gebleken. Tijdens die cao-onderhandelingen werden de bonden de afgelopen maanden immers voortdurend geconfronteerd met een werkgever die zijn afspraken niet nakwam, afspraken eenzijdig wijzigde en terug onderhandelde. Zélfs terug onderhandelde op het eerste deelakkoord. Daardoor ontstond er een onoverbrugbare kloof. De werkgever zal forse stappen moeten zetten om die kloof te overbruggen. Ondertussen gaan we door met de voorbereiding van acties, vergeet daarbij niet dat strijden u in het bloed zit, we hebben u nodig om acties tot een succes te maken!
Nieuw kabinet
De verkiezingen zijn achter de rug, het kabinet werd afgestraft voor haar beleid de afgelopen jaren. Ook de VVD verloor acht zetels, ook al zijn ze nu de grootste partij. En het zou mij niks verwonderen als een flink deel van het defensiepersoneel deze keer het rode vakje anders inkleurde. Laat dat verlies een signaal voor de VVD zijn. Om wél fatsoenlijk te investeren in defensie, en vooral in het personeel. Dat is immers ‘het goud van de organisatie’ dat 24x7 klaarstaat om ieders veiligheid te waarborgen. Duidelijk is dat we de (voormalige) oppositiepartijen, die na de verkiezingen in de meerderheid zijn, gaan houden aan hun toezegging om het AOW-gat op te lossen. Daarover schreven we ook een open brief aan minister Hennis. Zij blijft, tot er een nieuw Kabinet is, uw werkgever. Als werkgever is ze namelijk niet demissionair en moet ze wat mij betreft haar handjes nog even flink laten wapperen.
Met collegiale én strijdbare groet,
uw voorzitter, Anne-Marie Snels